Het naoorlogse centrumgebied van Reeuwijk wordt ingrijpend opgewaardeerd. Het stedenbouwkundig plan voor deze ingreep is gebaseerd op een compositie van vrijstaande volumes rond binnenhoven en pleinen. Samenhang wordt bereikt door een eenduidig ingericht openbaar gebied, de Rode Loper, waarop bestaande en nieuwe gebouwen geplaatst zijn. Als onderdeel van deze ontwikkeling is het voormalige winkelcentrum (1965) gesloopt en vervangen. De nieuwbouw bestaat uit vier bouwvolumes: twee paviljoens liggen aan het water, de andere twee vormen een halfopen bouwblok en staan op een plint, gezamenlijk vormen de bouwmassa's het centrale plein. Op de begane grond van de nieuwbouw bevinden zich commerciële ruimtes, daarboven appartementen en penthouses. Op de eerste verdieping is een tweede maaiveld ontworpen, een eigen wereld voor de bewoners met buitenbergingen en parkeerplaatsen. Alle woningen hebben hun voordeur aan deze hof. Deze binnenwereld wordt luchtiger, met vooral hout en staal, vormgegeven dan de robuuste gemetselde architectuur van de buitenzijde van het project.